سبک سر

گوشی ام شماره ات را فراموش کرده است 
نام تو در گروه دوستانم نیست 
در گروه همکاران و دشمنانم نیز 
تمام پیامهایم به مقصدی نا معلوم ارسال شده اند 
این "پیام های به دست تو نرسیده" 
که تنها رد پای من است 
سهم الارث دختری است که هیچوقت به دنیا نخواهد آمد 
تا بخواند و بداند چگونه 
از به هم ریختن ضربان سینه اش پشیمان شود 
و حتی اینکه چرا 
هیچوقت به دنیا نیامده است! 
جز این پیامها و دفتری از شعرهای ناگفته 
ردی از من نخواهد ماند 
چون بادکنکی سبک سر 
که خود را 
از دست دخترکی بازیگوش رها کرده است.

عبدالمهدی نوری